İçimden Geçenler #2

Selaamlar!

Nasılsınız?

Ben iyiyim. Yani. Sanırım. 

Umarım siz de iyisinizdir.

Mesela iyiyseniz aşağıya yoruma belirtirseniz daha da iyi olurum. Eğer kötüyseniz de yandaki iletişim kısmından bana mail atarak neden kötü olduğunuzu özel olarak paylaşabilirsiniz. :')

Sizinle iletişim kurmak istiyorum. Çünkü siz benim okuyucum değil arkadaşım olmalısınız. Hepiniz. İzleyenler hanesinde yazan doksan sekiz kişinin hepsi. Sizleri şahsi olarak tanımasam da hepinizi seviyorum. Bu nasıl oluyor bilmiyorum ama içimde size karşı sevgi baloncuğu var. :D

Yorum bırakmanızı her seferinde istiyorum. Bazen diyor olabilirsiniz “Bu kız paranoyak mı, deli mi, cins mi, ne bu?” diye.  Sizden yorum istememin ilk sebebini yukarıda açıkladım. Sizinle tanışmak, konuşmak istiyorum. İkinci sebebi de okunduğumu bilmek istemem. Birileri beni duyuyor mu diye. Acaba bir kitap hakkında hislerimi size güzel bir şekilde ifade edebilir miyim merak ediyorum. Hissettiklerimi siz de hissediyor musunuz?

Bazı bloggerlar var benim sevdiğim. Mesela onların yorumu uzun olsun her kelimesini okurum. Öyle akıcı, öyle güzel gelir ki hiç sıkılmam. Hissettiklerini hissederim yazılarında. Eğer ben de sizlerden biri için böyleysem ne mutlu bana. :')

Sizleri kendime yakın hissediyorum dedim. Bunun bir nedeni de sizlerin kitaba ilgi duyması. İlgi duymasaydınız beni takip etmezdiniz değil mi?

Etrafımda o kadar kitaptan hoşlanmayan insan var ki… Herkes kitap okurken beni görünce sıkılıyor, “Yine mi kitap?” deyip göz deviriyorlar. Artık o insanlara laf anlatmaktan vazgeçtim.

Ben kitapları seviyorum arkadaşım sana ne?

Sizin de böyle arkadaşlarınız var mı?

Sanırım bu kadar. Fazla uzatmak istemiyorum. Uzatmak demişken, yorumlarım bu aralar fazla uzadı sanki. Sizce böyle çenemin açılmış hali iyi mi? Yoksa yorumlarımı daha kısa mı tutmaya çalışayım?

Yorumlarınızı bekliyorum.

Sizi seviyorum.

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere!

Yazıyı yazarken dinlediğim şarkı: Bea Miller-Fire N Gold