Yolun Sonundaki Okyanus-Neil Gaiman (Yorum)

Orjinal Adı: The Ocean at the End of the Lane
Yayınevi: İthaki Yayınları
Sayfa Sayısı: 177
Goodreads Puanı: 3.99

Bir kelebeğin kanatları kadar narin ve hüzünlü.

Karanlıktaki bir bıçak kadar  tehditkâr ve korku verici.

Yolun Sonundaki Okyanus, ödüllü yazar Neil Gaiman’dan, çıktığı ilk hafta çok satanlar listesinin zirvesini zorlayan, yepyeni bir roman. Gaiman’ın kendi tabiriyle; Anansi Çocukları’ndan sonra yazdığı ilk yetişkin romanı.  İthaki Yayınları tarafından yayınlanan ve çevirisi Zeynep Heyzen Ateş tarafından yapılan kitap, fuar boyunca İthaki standında olacak. 7 Kasım’dan itibaren ise tüm kitapçılarda.

Neil Gaiman, sarsıcı eseri Yolun Sonundaki Okyanus’ta, insanı insan yapan tüm duyguları ortaya çıkarmakla kalmayıp, okurlarını onları çevreleyen karanlıklardan korunmaları için geçmişin sığınağına davet ediyor.

Hikâye, kahramanımızın çocukluğuna dönmesi ve evinin yanındaki gölün aslında bir okyanus olduğunu iddia eden Lettie Hempstock’a dair anılarının canlanmasıyla başlıyor. Bu andan sonra; küçük bir çocuğun fazlasıyla ürkütücü, garip ve tehlikelerle dolu geçmişine doğru bir kapı açılıyor.

Artık, yolun sonunda neyle karşılaşacağını kahramanımız da bilmiyor…

BENİM YORUMUM

Selamlarr!

Nasılsınız? 

Ben orta karar bir haldeyim. Bir öykü kitabının insanı pek etkileyeceğini sanmazdım, ama etkiliyormuş demek ki. 

Ve böylece Neil Gaiman'la ilk tanışmamı yapmış bulunuyorum... Ta ta ta damm. 

Okuma şenliği cidden çok mütişli bir şey değil mi ama? Yani bence öyle. Daha önce okumadığım, ama mükemmel olan yazarlar var. Ve ben okuma şenliği sayesinde hepsiyle azar azar tanışıyorum. :D

Kitap, olayları anlatan baş kahramanlarımızdan biri olan... Ups. Kitapta adamın ismi geçmiyor. O zaman adam kelimesini özelleştirelim ve kahramanımıza Adam demeye başlayalım. 

Tamam.

Kitabımızın kahramanı olan Adam cenaze için küçükken yaşadığı yere gidiyor. Ve içinden gelen içgüdüyle eskiden bir sürü anılarının olduğu Hempstock'ların evine gidiyor. Daha sonra evin yakınında bulunan gölün veya kitapta geçen adıyla okyanusun yanındaki banka oturuyor. Ve küçüklüğündeki silikleşmiş anıları su yüzüne çıkıyor.

Lettie Hempstock'la tanışması, Lettie'nin onu götürmemesi gereken bir yere götürmesi, kahramanımızın Lettie'ye ve onun ailesine olan güveni.. 

Ağağğağa. Cidden kitabı nasıl anlatsam bilemiyorum. Takip ettiğim ve bu kitabı yorumlayan diğer bloglar da aynı şeyi söylüyorlar. Bu kitap anlatılmaz çünkü. Hani derler ya "Anlatılmaz, yaşanır." diye, işte aynen böyle bir durum söz konusu. Hatta tamı tamına geçerli bu durum. Çünkü bu kitap okunulmuyor, adeta yaşanıyor. Karakterimiz 7 yaşında ve daha çocuk olduğu için ona hemen ısınıyoruz. Ve anlattığı şeyleri yaşamaktan geri kalmıyoruz.

Kitabı anlatmak istiyorum ama kitap çok farklı. Yazarın tarzı mükemmel. Hemen kapılıyorsunuz. Ve kitabın başına "Ooo, kısacıkmış hemen biter." diye oturanlar çok fena yanılıyorsunuz. Çünkü kitabı hemen bitirmek istemiyorsunuz. Ben öyle yaptım. Uzatabildikçe uzattım. 

Ayrıca karakterimizin ismi olmayışı çok farklı bir olaydı. İlk defa ismi olmayan bir karakter okudum. Yani ismi elbette vardır ama biz bunu öğrenmedik. (Eğer böyle bildiğiniz kitaplar varsa lütfen bana söyleyiin.)

Yazar favori listeme girdi. Diğer kitaplarını okumadan ha yat ta rahat edemem. :D

Romanlar insanlardan daha güvenilirdir. 

"Hiçbir şey aynı kalmaz" dedi. "İster bir saniye sonra olsun, ister yüzyıl. Her şey devinir, dönüşür, değişir. İnsanlar da okyanuslar kadar değişkendir." 

Efsaneleri severim. Ne yetişkinler ne de çocuklar için yazılmışlardır. Bu tür ayrımın ötesindedirler. Neyseler odurlar.

4 Karavan: Beğendim. Okumalısın